Διακοπές στη Σαντορίνη

Μόδα!

Άσκηση Γ επιπέδου: Η πρώτη μέρα της ελληνικής τηλεόρασης…

Άσκηση για Γ επίπεδο:  Στείλτε μου σε σχόλιο ποια θεωρείτε ότι είναι τα μειονεκτήματα της ελληνικής τηλεόρασης και πόσο έχει αλλάξει από την πρώτη μέρα της.

Έξυπνα Ρούχα

Πραγματικοί φορετοί υπολογιστές, τα ειδικά ρούχα που κατασκευάζονται από «έξυπνα» υφάσματα με ενσωματωμένους αισθητήρες και αξιοποιούν τις δυνατότητες της κινητής τηλεφωνίας, ανοίγουν νέους ορίζοντες για πολύ ενδιαφέρουσες εφαρμογές στο χώρο της υγείας. Την ανάπτυξή τους υποστηρίζει ένθερμα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την ελπίδα ότι θα δώσουν λύση στα προβλήματα από την αναμενόμενη ραγδαία αύξηση των ατόμων τρίτης ηλικίας στις χώρες-μέλη της.

::Φορετά συστήματα ελέγχου
Αυτά τα κοινά, σε πρώτη ματιά, ενδύματα μπορούν να διατηρούν, για παράδειγμα, σταθερή θερμοκρασία για το χρήστη τους, ανεξάρτητη εκείνης του περιβάλλοντος στο οποίο κινείται, ή μπορούν να παρακολουθούν τις βιολογικές παραμέτρους του (όπως η θερμοκρασία, η καρδιακή και αναπνευστική λειτουργία κ.λπ.) ειδοποιώντας όπου δει, όταν αυτές ξεπεράσουν κάποια όρια ασφαλείας.

 

::Χρησιμότητα και Εφαρμογή
Κάτι που μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο για τη ζωή όχι μόνο χρόνιων ασθενών (που αποτελούν σήμερα τη συντριπτική πλειοψηφία όσων δοκιμάζουν τέτοια συστήματα), αλλά και απόλυτα υγιών ατόμων, των οποίων η φύση των δραστηριοτήτων απαιτεί κάποιας μορφής προληπτικό έλεγχο.

 

(Με περικοπές από το ιστολόγιο www.zlatis.eu)

“Το λιβάδι που δακρύζει”



Αυτομόρφωση… Όταν μαθαίνω μόνος μου…

Με τον όρο αυτομόρφωση περιγράφουμε μία σύνθετη εκπαιδευτική διαδικασία της οποίας θεμελιώδης κινητήρια δύναμη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος, έχοντας επίγνωση των αναγκών και των επιθυμιών του, καλείται να συμβάλει αποφασιστικά στην πορεία της εκπαιδευτικής και επαγγελματικής του κατάρτισης. Σε αυτή την ατομική, και πολλές φορές εξαιρετικά δύσκολη, πορεία κατάκτησης νέων γνώσεων, δεν ενεργεί μόνος του, όπως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε με βάση το πρώτο συνθετικό της λέξης αυτο-μόρφωση. Ο άνθρωπος δεν δραστηριοποιείται μέσα σε ένα κοινωνικό κενό, αλλά μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον. Βρίσκεται δηλαδή σε συνεχή επικοινωνία με τους άλλους, σε επαφή και ανταλλαγή με τους επίσημους ή ανεπίσημους εκπαιδευτικούς θεσμούς, με ποικίλους οργανισμούς και κέντρα κατάρτισης, ακόμη και όταν οι νέες τεχνολογίες του επιτρέπουν να μαθαίνει και να εργάζεται σε φυσική απόσταση από τους άλλους. Με αυτή την έννοια, οι διαδικασίες και οι πρακτικές αυτομόρφωσης στη σημερινή εποχή δεν σημαίνουν την απουσία των άλλων, θεσμών και ατόμων, ούτε την κοινωνική απομόνωση του καθενός ατόμου, αλλά την ενεργητική στάση του, αφού το ίδιο αποφασίζει, άλλοτε αυτοβούλως και άλλοτε κάτω από την πίεση συγκεκριμένων αναγκών, να εκπαιδευθεί. Η ενεργητική στάση συνίσταται στο ότι ο άνθρωπος καλείται να διαμορφώσει μαζί με τους άλλους συμμετέχοντες (οργανισμούς, εκπαιδευτές, εκπαιδευόμενους) το περιεχόμενο, τη διαδικασία και τους τρόπους της εκπαίδευσής του.  Όμως οι πρωταρχικοί παράγοντες που καθιστούν την αυτομόρφωση αναγκαία για τα άτομα των σύγχρονων κοινωνιών είναι οι νέες επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις και οι συνεπακόλουθες μεταμορφώσεις της αγοράς εργασίας. Μία από τις συνέπειες αυτών των αλλαγών είναι ότι πολλά επαγγέλματα χάνουν γρήγορα την αξία και τη χρησιμότητά τους, ενώ οι γνώσεις και οι δεξιότητες που τα άτομα κατέκτησαν στα πρώτα στάδια της ζωής τους καθίστανται ανεπαρκείς για το παρόν και το μέλλον. Η συνολική τεχνολογική αναδιάρθρωση της εργασιακής δραστηριότητας στερεί όλο και περισσότερο στα άτομα τη δυνατότητα να διατηρούν μία και μοναδική επαγγελματική ταυτότητα σε όλη τη διάρκεια της ενεργού ζωής τους. Κατά συνέπεια, ανεξάρτητα από τις ψυχοκοινωνικές συνέπειες αυτής της κατάστασης για τα άτομα, οι νέοι άνθρωποι των τεχνολογικών κοινωνιών καλούνται να αλλάξουν δύο ή τρία επαγγέλματα στην επαγγελματική πορεία τους. Το γεγονός αυτό επιβάλλει στα άτομα να κατακτούν διαρκώς γνώσεις, να ανανεώνουν τις δεξιότητές τους, να αποκτούν γρήγορα νέες ειδικεύσεις, δηλαδή, να εκπαιδεύονται συνεχώς. Η εκπαίδευση δεν νοείται πια ως η απλή, κανονιστική μετάδοση γνώσεων από τις μεγαλύτερες γενιές στις νεότερες, όπως την όριζε ο E. Durkheim κατά τον 19ο αιώνα. Και τούτο επειδή, τόσο το περιεχόμενο της εκάστοτε εκπαιδευτικής πράξης όσο και ο χρόνος που αφιερώνεται σε αυτήν, αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές, τα δύο φύλα και τις διαφορετικές κουλτούρες των ανθρώπων, γεγονός που παρατηρείται σε όλες τις σύγχρονες πρακτικές της καθημερινής ζωής. Η εκπαιδευτική πράξη καθίσταται επομένως μια διαδικασία που δεν περιορίζεται στο χώρο (το σχολείο) και το χρόνο (περίοδος της νεότητας), αλλά επεκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής και πέραν των σχολικών τειχών.

Αλεξάνδρα Κορωναίου, Εκπαιδεύοντας Εκτός Σχολείου, 2002 (Διασκευή)